Zima już niestraszna!

Pamięta ktoś jak niedawno przepraszałam flausz za odstawkę? Będę to robić pewnie jeszcze kilka razy, bo jest on bardzo wdzięcznym materiałem do szycia zimowych ubrań! Mięsisty, ciepły i przyjemny dla wrażliwej (np na wełnę) skóry.
W tamtym roku uszyłam sobie wełniany płaszcz. Bardzo go lubię, jednak wełna, którą kupiłam okazuje się być klapą, ponieważ raz na 2 tygodnie muszę ją golić...No trudno. W tym roku jeszcze w nim pobiegam, a na następną zimę wykorzystam pewnie wnętrze i dodatki do zrobienia nowego płaszczyka:)

Dobra, ja tu o starociach sprzed roku, a tu przecież nowości! I to jakie podobne!
Koleżance spodobał się plisowany tyłek mojego ubiegłorocznego i chciała coś bardzo podobnego, jednak z 'golfem' pod szyję, bo zmarźluch. No to proszę!

Na początku był pomysł czerwieni. Skończyło się jednak na bardzo dużym podobieństwie:)
Zmiana była z kołnierza wykładanego na stójkę i guziorów złotych z kotwicą, na srebrne z orłem.
Ach no i przede wszystkim flausz.
Na początku obawiałam się, że będzie on trochę za gruby do zrobienia plisowania na pupie, jednak dobra papierówka na usztywnienie i poszło jak po maśle!

Ach i jeszcze za co kocham flausz...nie włazi w oczy i nie dostaję od niego zapalenia spojówek, tak jak od wełny, którą szyłam pod koniec lata...

Jak ktoś zna powody, dla których flausz jest be, to poproszę!

Płaszczyk miał być zrobiony tak, żeby można było przetrwać w nim zimę stulecia, która niby jest w tym roku;) Jak na razie za oknem widzę wciąż jesień...no ale kalendarzowa dopiero za 2 tygodnie, to i może mrozy nas jeszcze zaskoczą.
Pikówkę robiłam jak zwykle sama, bo te sklepowe są zazwyczaj zbyt cienkie.
Tym razem pikowanie zrobiłam w całości ręcznie. Punkcikowe dziubanie kawałek po kawałku i wyszło coś takiego. Trochę więcej czasu to zajmuje, ale nie denerwuję się przynajmniej, że na maszynie mi się coś rozjeżdża, i że kwadraciki są nierówne;) W sumie to jeszcze nie raz wykorzystam ten sposób, bo efekt końcowy jak dla mnie jest bardzo zadowalający.